Artur Schopenhauer (1788-1860) był niemieckim filozofem, znanym głównie z pesymistycznego podejścia do życia. Jego najważniejsze dzieło to „Świat jako wola i przedstawienie” (niem. „Die Welt als Wille und Vorstellung”)

Kluczowe założenia filozofii Schopenhauera:

Wola jako podstawa rzeczywistości:

Schopenhauer twierdził, że świat w swojej istocie nie jest ani rozumiany, ani racjonalny, ale jest napędzany przez irracjonalną i nieokiełznaną „wolę” (niem. „Wille”). Wola ta jest fundamentalną siłą napędową wszystkiego, co istnieje.

Świat jako przedstawienie:

Według Schopenhauera, świat, który postrzegamy, jest jedynie reprezentacją w naszym umyśle. Wszystko, co doświadczamy, jest subiektywne i zależy od naszej percepcji.

Pesymizm:

Schopenhauer wierzył, że ludzkie życie jest wypełnione cierpieniem, ponieważ wola nigdy nie jest w pełni zaspokojona. Dążenie do spełnienia pragnień i potrzeb prowadzi tylko do chwilowej ulgi, a nie do trwałego szczęścia.

Estetyka i sztuka:

Schopenhauer uważał, że sztuka, zwłaszcza muzyka, może chwilowo uwolnić nas od cierpienia, ponieważ pozwala nam zobaczyć świat w sposób obiektywny, bez zaangażowania w nasze pragnienia i potrzeby.

Asceza i wyzwolenie:

Proponował ascezę jako sposób na wyzwolenie się od cierpienia. Poprzez negację woli i zminimalizowanie pragnień, można osiągnąć stan spokoju i uwolnienia od bólu.

Schopenhauer, ze swoją pesymistyczną wizją życia, jest często źródłem humoru w memach. Często przedstawiają one jego filozofię w kontekście współczesnych problemów i codziennych sytuacji.